Rondom Voetbal
Een jongensdroom, niets minder. In 2007 kreeg ik de kans. Rob Zomer, voetbaltrainer, wilde een voetbalkrant beginnen en Ton de Ruiter, voormalig chef sport Utrechts Nieuwsblad, had hem op mijn spoor gezet.
Bij EPN had ik een visie op ICT en community’s ontwikkeld en die gingen we in de praktijk brengen: de voetbalkrant in het hartje van het land, met community, gratis bij 90 voetbalclubs ‘rond de Dom’. Die kregen allemaal hun eigen plekje in de krant: in de strook ‘mijn club’ die onderaan de pagina’s doorliep, later gesponsord door Palm bier. Spelers en liefhebbers konden hun eigen pagina maken, met vele social functies, en ‘promoveren’ tot redacteur van hun clubpagina en de gehele website van Rondom Voetbal. Patrick de Ruijter verdiende zo zijn column in de krant.
Frans van Seumeren, ras-Utrechter en voetbaldier en later eigenaar van FC Utrecht, deed mee en we konden los. Tal van coryfeeën en jonge honden werkten graag mee, waardoor we maandelijks prachtige Utrechtse voetbalverhalen konden brengen. Verhalen waar de uitgeklede redactie van het Utrechts Nieuwsblad niet meer aan toe kwam. Waar de mensen wel van smulden.
We vonden grote partners voor rubrieken zoals RV-Meester, Trainerstaal, Blessuretijd, Grijsgedraaid en de Complextest en vele kleine adverteerders (Gertjan Scholman). De distributie deden we zelf: bij elke club bezorgden we met een busje een Rondom Voetbal-rekje en stapels kranten. De clubs, FC Utrecht voorop, werkten graag mee en samen organiseerden we de Dikke Dries Derbydagen om het voetbal nog meer te laten leven.
Wat me ook altijd bij zal blijven is het afscheidsverhaal dat Gerrit Lijffijt – zelf inmiddels veel te jong overleden – met Cies Bouwens maakte, kort voor zijn aangekondigde dood. ‘Dat kon niet’ vonden velen. Cies vond het prachtig en deelde stapels kranten uit…
Voor de jongste jeugd hadden we Jong Leren, met Panna & Pingel, de spannende avonturen van Tonnie van Bastveen (Bart Grimbergen) en de geniale Koos Meinderts. Met Jean Paul de Jong en stichting Klein Galgenwaard zochten we in de wijken de ongeorganiseerd sportende jeugd op (Wijk en Voetbal) om ooit weer toernooien tussen wijken te gaan organiseren. We volgden het Utrechtse Homeless team op weg naar de WK, want Rondom Voetbal was meer dan voetbal: het draaide om de sociale cohesie.
Futsal, beachsoccer (daar waren de jongens van DHSC nogal bedreven in) en vrouwenvoetbal volgden we op de voet en de statistieken (Credit Force Ranglijst, de All Inn Toppers en het i-Ase Scorebord) werden mateloos populair. Wie was de koning van de assist, wie kreeg de hoogste beoordeling van zijn trainer… Met uiteraard aan het einde van het seizoen het afsluitende RV-feest in de Galgenwaard, alle jaarprijzen en het Rondom Voetbal-elftal.
Columns van Martin Donker, Robby Alflen, Hans Kraay sr. en Hans van Echtelt maakten de tongen los. Al snel was de community alive and kicking: commentaren op z’n Utregs, kleedkamerhumor online, voorpret op clubpagina’s en heel veel informatie over loopbanen op spelerspagina’s.
Lekker bladeren, zij het zonder de geur van gras en papier ?
Klik op de foto of de link eronder en de pdf opent in een lightbox (pop-up). Of, voor iOS gebruikers, klik op de foto en de pdf opent in nieuwe pagina.
Toen kwam er een olifant met een grote snuit….
De bedoeling was overal in het land voetbalcommunity’s te beginnen en dan daarbovenop, van onderaf, VI naar de kroon te steken. Maar na negen nummers in twee jaar lag ik er uit.
We waren samengegaan met uitgever Sports Facilities en Frans, Rob en ik hadden Floris Schmitz een meerderheidsbelang toegestaan. De redactionele formule had ik laten vastleggen in de statuten, maar dat kon ‘verschil van inzicht tussen de aandeelhouders’ niet voorkomen. Frans kocht schappelijk mijn aandelen terug en Rondom Voetbal leefde nog lang en digitaal …