Rico Verhoeven: ‘Ik was sterk en fanatiek’

Rico Verhoeven zwiert met zijn fiets het parkeerterrein van de sportschool op, rieten mandje voor, kinderzitje achter. Een groot contrast met zijn intimiderende ‘stare down’ voor een wedstrijd. Hij is de bezonnen balans tussen de kalme vader in Halsteren en de angstaanjagende ‘King of Kickboxing’ in de ring. Hij veroverde in december Nederland, door een ‘vriendschappelijk’ gevecht met good old bad boy Badr Hari. Man tegen man, de eerlijkste vorm van krachtmeting?

Wat leerde je eerder: ‘delen’ of ‘uitdelen’?

‘Toen ik een jaar of vijf was speelde ik met mijn zus Nadia op de Sega (spelcomputer, red.). Ik weet nog dat ik zo boos werd dat ik mijn controller naar haar hoofd gooide. Zo hard dat ze een tand brak. Ik vond blijkbaar dat zij iets niet eerlijk had gedaan. Zij was zes jaar ouder en vond mij dat vervelende broertje dat haar achtervolgde op zijn tractortje. Delen leerde ik later, met trefbal op school. Ik was sterk en heel fanatiek maar toen de leraar ons leerde het spel te verdelen, het samen te doen, ging alles beter. Onvoorstelbaar beter. Ik voelde me ook aardiger, toffer.’

In de ring moet je het toch echt alleen doen. Man tegen man. Is dat eerlijk op zijn best?

‘Het is de eerlijkste krachtmeting, één die je niet uit de weg kunt gaan. Raak is raak en betekent schade. Het is heel confronterend want je kunt niet naar iemand anders wijzen. Dat is zo mooi én moeilijk aan de sport. Veel mensen gaan in hun leven de confrontatie met zichzelf niet aan en mijden conflicten. Kickboksen is het andere uiterste.’

Jouw ouders zijn gescheiden toen je net geboren was en je moeder verwaarloosde je tot je bij je vader ging wonen, op je zesde. Heb je nooit de neiging gehad je daar achter te verschuilen?

‘Als je een mindere jeugd hebt gehad, sta je misschien 2-0 achter. Maar dat verzacht in de ring de pijn van een rake klap of trap echt niet.’

Elk gevecht begint in jezelf? Voel je je nooit onmachtig of uit balans?

’Het is hetzelfde als in een discussie of als je boos bent. Dan zeg je of doe je dingen die je niet hebt doordacht. Terwijl je dat niet wilt. Niet in een gevecht, als je bent geraakt, en niet buiten de ring. Ik heb nog wel eens een gameboy kapotgegooid, maar een gevoel van onmacht ken ik eigenlijk niet meer. Ik hoef me niet anders voor te doen dan ik ben. Mensen, woorden doen me geen pijn.’

En anders … ?

‘Als ik klaar ben met iemand, dan ben ik ook echt klaar. Dan heb ik goed in de spiegel gekeken. Maak ik een fout? Kwets ik iemand? Kan ik mijn doel anders bereiken? Als iemand dan blijft drukken, me blijft dwingen zijn mening over te nemen, dan trek ik een streep en leg ik het naast me neer. Gun elkaar een eigen mening. Je kunt niet in het hoofd van een ander kijken.’

In de documentaire Creating Rico Verhoeven zien we dat je zonder je vrouw en dochters ook uit balans raakt.

‘Tijd nemen voor trainen én gezin is heel moeilijk te balanceren. Soms kan ik dan om niks boos worden. Gelukkig weet ze als voormalig kampioen karate waar ik het voor doe.’

Jullie hebben samen ook andere tijden gekend. Dat je moest kiezen tussen benzine om naar de sportschool te rijden en boodschappen doen?

’Klopt. “Komt wel goed”, zeiden we dan. Ik werkte in de bouw, van december tot februari gevels zetten. En ik heb toch een hekel aan kou! Toen drong het tot mij door dat als ik mijn droom wilde leven, ik daar meer voor moest doen. Nu hebben we het echt heel goed en daar ben ik trots op.’

En heb je ook buiten de ring meer uit te delen?

‘Zeker, maar het gaat om gunnen en om tevreden kunnen zijn. Als je niemand iets gunt, krijg je zelf ook niets. Wat dat betreft heb ik veel geleerd van Jacky. Tien jaar geleden gingen we samen naar Egypte. Souvenirs kopen, je kent dat wel. Voor die en voor die. Nou dan ook voor die en die. Ze moest per se iedereen iets geven. Ook mensen langs de weg! “We moeten wel op het geld letten”, zei ik dan lachend. “Als ik bij jou blijf, word ik nooit rijk”. Weet je: pas als je zelf tevreden bent, durf je een ander ook iets te geven.’

Jij bent tevreden én de King of Kickboxing. Stel, het recht van de sterkste geldt: wat verander je als eerste?

‘Armoede de wereld uit! Dat vind ik verschrikkelijk. In ons land zou niemand afhankelijk hoeven te zijn van voedselbanken. Of op straat moeten leven. Laatst gaf ik een bedelaar op straat, in de kou, nog een kleinigheid voor een snurkhuis. Ik heb ‘m wel even streng aangekeken: “Geen drugs van kopen!”’

Meer Eerlijk Delen

Gepubliceerd in FNV Magazine

RICO VERHOEVEN (1989)

was vijf jaar toen hij Kyokushinkai-karate oefende, met vader Jos, een zwarte band-karateka. Twee jaar later ging hij kickboksen en in 2013 pakt hij tegen Daniel Ghită de wereldtitel om die niet meer te verliezen. Met 114 kilo en een lengte en reach van 1.96 meter deelde hij 1048 stoten en trappen uit, waarvan 499 raak. Het leverde vijftig winstpartijen op, waarin vijf keer zijn gordel op het spel stond. 

Leave a Comment

Your email address will not be published.

Start typing and press Enter to search