Typhoon: ‘Alle macht, belangen en geld opnieuw verdelen’

Hij ging in een jaar ‘van de regen naar de zon’. Rapper Typhoon stotterde, woonde antikraak en had niets dan schulden. Tot hij zijn roots en zelfvertrouwen vond in Suriname. Nu wil iedereen een stukje van de inspirator en taalkunstenaar.

Jij kent beide kanten van eerlijk delen, geven en nemen?

‘In ieder geval de normaalste zaak van de wereld. Ik liep vroeger in de kleren van mijn twee oudere broers Earl en Kevin. En ik kon urenlang met een autootje spelen, maar als mijn zus Sharon – jonger maar pittiger dan ik – binnenkwam, gaf ik het zo aan haar. Mijn moeder leerde me voor mezelf opkomen. “Als je voor armen wilt blijven zorgen, zul je uiteindelijk zelf arm worden”, zei ze vaak. Daar denk je dan aan terug als je antikraak woont. Ik leefde impulsief, had schulden, en maar hosselen. Had niets meer te geven. Nu heb ik succes en moet ik oppassen dat ik niet overcompenseer. Ik ben een pleaser en neig het persoonlijke met het zakelijke te mixen. Dan wil ik juist meer geven dan nemen. Dan ben ik zakelijk te los omdat de vibe goed is.’

Je hebt eens gezegd: ‘Als je iets hebt, dan deel je dat, dat is Suriname.’ Is delen niet universeel?

‘In Nederland miste ik iets wat ik niet kon benoemen. Dat vond ik in Suriname. Dat leidde tot de plaat Lobi da Basi. In Suriname hoorde ik van mijn oudste oom over de veranda. De plek waar iedereen voor elkaar zorgde, waar ruzies werden beslecht, waar werd gegeten en muziek gemaakt. Zoals mijn broers en zusje nu ook altijd voor mij klaarstaan. Dat is de essentie van eerlijk delen: de angst loslaten of je zelf wel genoeg hebt. Zodat er ruimte ontstaat om er voor elkaar te zijn. Dat is universeel ja, maar in Nederland wordt dat bemoeilijkt doordat we vaak op onszelf gericht zijn.’

Omdat delen ook kwetsbaar maakt? Hoe blijf je eerlijk tegen jezelf en anderen?

‘Als ik niet eerlijk ben, kan ik me niet uiten. Op het podium leg ik onbedoeld mijn ziel bloot. Dat kost veel energie en je kunt niet voortdurend in die energie zitten. Ik weet wat een burn-out is en ik moet oppassen. Na het optreden in de Heineken Music Hall ben ik even naar Terschelling gegaan. Ik zeg dan tegen mezelf dat ‘doen’ niet zaligmakend is. Maar als je veel mensen vraagt hoe het gaat, hoor je wel erg vaak als eerste druk-druk-druk.’

Nu praat je over werk …

‘Ik heb de neiging mezelf in mijn werk te verliezen. Daarin ben ik wel persoonlijk, maar niet privé. Zus Sharon, nu ook mijn manager, zegt dan: “Oké, maar sta wel open.” Voor liefdesrelaties bedoelt ze dan. Ze vraagt soms wat het ergste is dat er kan gebeuren. Het is zo makkelijk je kwetsbaarheid te verstoppen, terwijl dat juist je kracht is, je schoonheid. De perfectie zit in de imperfectie. Het gaat om zelfliefde.’

Als voorwaarde om te delen?

‘Ja. Toen mijn broer Kevin (Blaxtar) zijn eigen platenlabel had, heb ik daar expres niet voor gekozen. Ik wist dat ik meer zou kunnen bijdragen door eerst op eigen benen te staan. Zo help ik nu mijn saxofonist weer met zijn eigen project. De tijd die ik daarin stop, is mijn waardering.’

Hoe mondig moet je zijn om een eerlijke kans te krijgen?

‘Steeds meer. Het is een tijd van schreeuwers, van retoriek en je direct uiten. Je moet sneller reageren. Anders bepaalt een ander. Nederland is veranderd. Gaat de benzineprijs omhoog, dan gaan Fransen en Engelsen de straat op. Nederlanders klagen en gaan er dan gemoedelijk in mee … Waar is de demonstratiecultuur? We waren gepassioneerd!’

‘Als de hemel valt, zullen we het samen moeten dragen’, zing je. Wat als jij mocht bepalen hoe?

‘Alle macht, belangen, kennis, grondstoffen en geld in een ton gooien en opnieuw verdelen. We geven zelf te veel macht uit handen. Waarom zet je je Tomtom aan als je naar huis rijdt? Je weet waar je woont! Het is te makkelijk. We willen niet hoeven na te denken, terwijl ons brein juist oefening nodig heeft. Ik geloof in zelfvoorzienendheid.’

(Glenn prikt zijn rechter-wijsvinger tegen mijn borst, waar mijn hart zit.)
‘Daarom schrijf ik. Ik wil je raken. Ik dacht vaak: ik ben toch gekke Henkie niet, er zijn toch meer mensen met dezelfde overtuiging. Zeg het dan ook. Zeg wat je echt wilt!’ 

Meer Eerlijk Delen

Gepubliceerd in FNV Magazine

GLENN DE RANDAMIE (31)

groeide in ’t Harde op in een muzikale familie. Studeerde religiewetenschappen maar leerde vooral zichzelf muziek maken en teksten schrijven. Hij speelde met Opgezwolle en broer Blaxtar. In 2004 won hij de Grote Prijs van Nederland. Tien jaar later is het album Lobi da Basi (goud) zijn grote doorbraak. Typhoon is dan huisband van De Wereld Draait Door, heeft twee Edisons gewonnen en speelde op internationale festivals (onder meer Sziget).